Vanmorgen moest ik ineens aan mijn oma denken.

Ze was 23 toen ze trouwde met mijn opa.
Een mooie jonge vrouw.
Mijn opa was beduidend ouder.
Ze kregen twee kinderen, mijn vader en mijn tante.

Mijn oma heeft het niet gemakkelijk gehad.

Mijn opa, een redelijk succesvol ondernemer, was dominant en dronk teveel. Hij overleed zelfs aan de gevolgen van te veel drank op zijn 50ste.

Mijn oma bleef achter met twee pubers. Mijn tante raakte vanaf haar veertiende vrijwel onmiddellijk verslaafd aan de drugs en mijn vader koos op jonge leeftijd voor het ondernemerschap.
Mijn tante heb ik wel gekend, haar leven zat vol kommer en kwel. Een eenzaam leven waarbij zij mijn oma niet kon loslaten en andersom mijn oma begrijpelijk een bizarre redders rol had aangenomen in de hoop haar enige dochter niet te verliezen.

Uiteindelijk overleefde mijn tante mijn oma die jong stierf.
Mijn tante werd niet ouder dan vijftig, net als haar vader en ik schreef vanuit alle bizarre ervaringen, pijn en mijn professie, mijn eerste boek HULP IN ZICHT.

Mijn ouders zijn gescheiden toen ik twaalf was.
Een ware vechtscheiding. Inmiddels hebben ze gelukkig normaal contact, maar dat heeft maar liefst twintig jaar geduurd.

Ik heb zelf ook meerdere destructieve relaties gehad, voor ik ontdekte wat ik fout deed.

Dat inzicht kwam binnen als een donderslag bij heldere hemel. Ik wist werkelijk niet dat je iets FOUT kon doen in een relatie. Ik deed ook maar wat, met als gevolg dat ik op een gegeven moment samenwoonde met een jaloerse, dominante en ruziezoekende man, waar ik zoveel van hield dat ik er alles voor overhad om hem niet boos te maken. Belachelijk als ik daar aan terugdenk.

Ik voelde me in die relatie bijna altijd ellendig.
Of we nu samen waren of apart, er ging altijd iets niet goed en er heerste continue spanning tussen ons. Gebroken ramen, een auto ongeluk omdat we ruzie kregen, dagen huilen, ik kan nog wel even doorgaan. Het leek er op alsof de geschiedenis zich herhaalde, want ook deze man dronk stevig en ik deed ‘vrolijk’ met hem mee. Ik was toen net als mijn oma trouwde een jaar of 23 en mijn toenmalige vriend had de leeftijd van mijn opa destijds. Ik dacht dat het einde van deze relatie het ergste was dat me kon overkomen. Het bleek echter het beste te zijn. Wat was ik opgelucht. Wat een vrijheid. Ik ben de beste man nog altijd dankbaar dat hij er met een ander van door is gegaan, zelf had ik nooit durven opstappen. Ik was wel radeloos, begrijp me niet verkeerd. Op een dag smeekte ik naar de hemel opzoek naar een oplossing. Mijn opa moet geluisterd hebben. Vierentwintig uur later was mijn vriend vertrokken en bleef ik achter met een bordeauxdog pup van twaalf weken oud. Deze hond werd de nieuwe ‘man’ in mijn leven.

Ik wilde weten hoe ik het tij kon keren.
Ik zou toch niet mijn hele leven ongelukkig zijn en mij ellendig voelen in relaties? Dat kon toch niet? Ik ging lezen en lezen. Verslond alle boeken over relaties en besloot mij een paar jaar later zelfs om te scholen en ruilde mijn makelaardij na vijf jaar in voor een praktijk in Relatietherapie en wilde aanvullend alles weten over verslaving. Dus deed een aanvullende opleiding counseling bij verslaving.

Ik ben nu jaren verder en realiseer mij 1 ding heel goed.
Zonder al deze personen had ik nooit geworden wie ik nu ben. Wat ik weet over relaties had ik nooit alleen uit een boekje kunnen leren. Zonder hen was ik nooit een bijna geobsedeerde vakidioot geworden. Ik ben nu meer dan tien jaar samen met Arjan en we hebben bijna nooit ruzie. We passen gewoon bij elkaar en ik weet wat ik moet doen om een relatie te laten slagen. Ik offer mezelf geen moment meer op en ben nog nooit zo authentiek geweest als vandaag de dag. Mijn dochters kunnen gelukkig een ander voorbeeld volgen en hopelijk maken ze betere keuzes.

Ik ben mijn oma dankbaar.
Zonder haar huwelijk en liefde voor mijn opa had ik hier niet geweest. Ik ben mijn ouders dankbaar, dat ze mij hebben voortgebracht, hun enige kind samen. En dat ze uit elkaar zijn gegaan. Los van elkaar zijn ze gewoon beter dan samen, mits ze geen ruzie hebben, want daar kunnen ze nog steeds niet goed tegen. Spanningen in hun relatie.

Ik kan er nog een boek over schrijven, dit is echt een notendop en ik laat veel ellende uit mijn jeugd achterwege. Dat boek is dicht. Ik heb het verwerkt en voor mij zijn het nog uitsluitend levenslessen. Zonder mijn oma, haar ouders en hun voorouders was ik er nooit geweest. Ik hou van hen allemaal evenveel. Ik heb de negatieve familiespiraal van relatieproblemen weten te doorbreken en daar ben ik dankbaar voor.
Ik help vele anderen om net als ik dat meer dan tien jaar geleden deed de negatieve spiraal te doorbreken. Dat is een mooie taak hier op aarde die ik met zorg op mij heb genomen.

Je hebt zelf vast ook even teruggedacht aan je oma.
Misschien leeft jouw oma nog wel.
Als je het leuk vindt om er iets over te delen, doe dat gerust. We hebben allemaal een bijzonder verhaal. En de geschiedenis herhaalt zich niet alleen bij mij.

Herken je de ruzie’s en het onbegrip, of de verslaving in je relatie?
download GRATIS mijn 3-delige video training DIRECT IN VERBINDING met je partner en kom er snel achter wat jij nu echt wilt. (scrol even helemaal naar beneden)

Fijne dag,

Liefs Marieke